Zainagurowaliśmy spotkania DKF „Pomysłodalnia” w WSAiB. W środę 24 października o godz. 18.00 w auli Uczelni odbyła się projekcja filmu „Pancernik Potiomkin” – arcydzieło sztuki filmowej Siergieja Eisensteina. Zapraszamy każdego miesiąca na dobre kino! Już w listopadzie Monty Phyton.
Comiesięczne projekcje to propozycja edukacyjno-kulturalna skierowana do wszystkich osób zainteresowanych dobrym kinem. Ich inicjatorem jest DKF Pomysłodalnia. Każde spotkanie odbywa się wg schematu: prelekcja – projekcja – dyskusja. W programie również pokazy uzupełniające oraz… niespodzianki.
Tym razem – w środę 24 października – uczestnicy spotkania obejrzeli także – inspirowany najsłynniejszą sceną z filmu „Pancernik Potiomkin” – krótkometrażowy obraz „Schody gdyńskie”, w którym zagrali mieszkańcy Gdyni.
Pokazy filmów odbywają się w auli Uczelni im. E. Kwiatkowskiego w Gdyni przy ul. Kieleckiej 7 (tuż przy stacji SKM Gdynia Wzgórze św. Maksymiliana).
Bilety (w cenie 5 zł) można nabyć przed seansem.
Program DKF na jesień 2012:
– 24 października (środa) godz. 18:00 Pancernik Potiomkin + Schody gdyńskie
– 29 listopada (czwartek) godz. 18:00 Sens życia wg Monty Pythona (film od lat 15)
– 13 grudnia (czwartek) godz. 18:00 Hugo i jego wynalazek
Więcej informacji na stronie: www.pomyslodalnia.pl/dkf
O filmie:
„Pancernik Potiomkin” (ros. Броненосец «Потёмкин», Bronienosiec Potiomkin) – radziecki film niemy nakręcony w 1925 roku przez Siergieja Eisensteina. Jest drugą częścią trylogii filmowej: pierwszą jest film z 1924 roku „Strajk”, trzecią zaś „Październik: 10 dni, które wstrząsnęły światem” z 1928 roku.
Film oparty jest na autentycznym zdarzeniu, jakim było powstanie załogi rosyjskiego czarnomorskiego pancernika Potiomkin (Kniaź Potiomkin Tawriczeskij) przeciw carskiemu dowództwu. Pancernik Potiomkin był w założeniu filmem propagandowym, gloryfikującym rewolucyjny zryw marynarzy, lecz dzięki użytym środkom wyrazu artystycznego, szczególnie nowatorskiemu montażowi, przez wielu uznawany jest za jeden z najbardziej znaczących filmów w historii kina. Podczas panelu krytyków filmowych i historyków kina przy okazji wystawy światowej w Brukseli w 1958, większość głosujących uznała go za największe arcydzieło sztuki filmowej do tamtej pory.
Film jest czarno-biały, jednakże na poszczególnych kopiach ręcznie koloryzowano czerwony sztandar.
W „Pancerniku Potiomkinie” Siergiej Eisenstein zerwał z większością zasad obowiązujących w ówczesnym kinie. Fabuła jest prosta, a bohater zbiorowy. Kino lat 20. było wciąż mocno zależne od teatru. Tymczasem Eisentein poszukiwał języka czysto filmowego, nie opowiadał lecz pokazywał, do perfekcji dopracował gramatykę obrazu opartą na świeżych zdobyczach awangardy. Zasadniczym elementem tej gramatyki był „montaż atrakcji” – nieliniowe zestawienie ujęć mające działać na emocje widza na poziomie niemal podprogowym. Eisentein przywiązywał ogromne znacznie do rytmu i operowania filmowym czasem; przykładem jest sekwencja masakry cywilów na schodach odeskich – jedna z najsłynniejszych scen w historii kina. Eisentein rozciągnął czas rzeczywisty za pomocą montażowego majstersztyku uzyskując niewidziany przedtem efekt dramatyczny. Odnosi się to zresztą do całego filmu.
„Pancernik Potiomkin” był przyjmowany jako arcydzieło; zadowolone były również sowieckie władze. W przyszłości wyborne stosunki Eisensteina ze Stalinem miały się jednak dramatycznie popsuć. Reżim sowiecki zaostrzał kurs, dla awangardowych artystów i ich eksperymentów było w Związku Radzieckim coraz mniej miejsca. Odbiło się to nie tylko na osobie Eisensteina, który wykończony ciągłym stresem zmarł na atak serca w wieku 50. lat, ale również na jego dorobku. Filmy wielkiego reżysera były bez jego zgody przemontowane, skracane, cenzurowane – nie tylko zresztą w ZSRR, lecz również na Zachodzie, gdzie były postrzegane jako potencjalnie niebezpieczna komunistyczna propaganda.
czas: 75 min.
produkcja: ZSRR
premiera: 21 grudnia 1925
produkcja: ZSRR
gatunek: Dramat, Historyczny, Niemy
reżyseria: Siergiej Eisenstein
scenariusz: Siergiej Eisenstein, Nina Agadzhanova-Shutko
scenografia: Sergei Eisenstein
muzyka: Edmund Meisel Nikolai Kryukov
zdjęcia: Eduard Tisse
obsada: Aleksandr Antonov, Vladimir Barsky, Grigori Aleksandrov, Ivan Bobrov, Mikhail Gomorov